Od rana ulice były zatłoczone. Niby nic niezwykłego. Poza jednym- motocykli było niewiele. Głównie widoczne były niewielkie ciężarówki, z pakami wypełnionymi stojącymi ludźmi w ciemnych strojach. Żałobnicy.
 |
| Truck z żałobnikami spotkany poza miastem |
Kiedy w Toraja ktoś umiera, jego status społeczny określa się wielkością ceremonii pogrzebowej. Im znaczniejsza persona, tym więcej, tym piękniejszych zwierząt musi być złożonych w ofierze. A na to potrzeba pieniędzy. Zanim się je zbierze, ciało zmarłego jest konserwowane i czasem składane do tymczasowego grobu. Częściej zostaje w swoim domu.
Przed pogrzebem przygotowuje się "altany" dla gości. Buduje się je na wolnej przestrzeni za wioską. Ustawione są wokół placu, na którym ofiarowywane będą zwierzęta. Kształtem nawiązują do tradycyjnych domów Torajów. Mają charakterystyczne dachy w kształcie bawolich rogów. Często są bogato zdobione. Piękne, ale jednorazowe. Na dachu głównego budynku ustawia się trumnę. Pełną rzecz jasna, ale zamkniętą.
 |
| Tu jest trumna |
 |
| Dziewczyny, które wprowadzają żałobników |
Brzmi okrutnie, ale ma głęboki sens społeczny. Mięso nie jest marnowane. Bogaci dzielą się z biednymi. Ustalana jest hierarchia. Rogi ofiarowanych wołów przybijane są do fasady głównego domu rodziny. Po tym można poznać, czy warto się z taką rodziną wiązać małżeństwem. No i przemysł pogrzebowy napędza ekonomię.
 |
| Cmentarz |
 |
| Grób w drzewie |
Nie usprawiedliwiam, ale i nie potępiam. Jeśli czegoś nie rozumiem, to nie znaczy, że jest to złe.
 |
| Spichlerze w wiosce |
Niesamowite. Sądziłam, że już mnie nikt nie zaskoczy. Mam postawę podobną do Ciebie - nie czuję się w prawie do osądzania, choć wszystko, co opisałaś jest tak obce naszej kulturze.
OdpowiedzUsuńWieczorem jeszcze raz przeczytałam i przemyślę. To tylko taka refleksja na gorąco.
To zapraszam wieczorem.
UsuńNaprawdę? Walka kogutów decyduje kto ma rację w sporze?
OdpowiedzUsuńNie w każdym, tylko w tych z gatunku "o miedzę", takich kiedy obie strony wydają się mieć rację.Kiedy się wyczerpie wszystkie argumenty, a naczelnik wioski wciąż nie jest w stanie zdecydować, która racja jest "mojsza", decyduje zwycięstwo w bitwie.
UsuńWow, powiem Ci Ewo, że bardzo mnie zaskoczyła Twoja historia, czytałam ją z rozdziawioną buzią, chociaż podobnie jak szarabajka myślałam, że nic mnie już w życiu nie zaskoczy, a tu proszę :) Jest tyle różnych kultur i religii na świecie, że aż trudno nam sobie to wszystko wyobrazić. Zawsze podziwiałam te kraje, czasem bardzo odległe i egzotyczne, że potrafią tak wiernie obchodzić te wszystkie swoje obrządki, trzymać się określonych zasad, które pochodzą od wielu pokoleń z dawnych lat. Nieraz tak sobie myślę, że nasz naród powinien brać przykład i również tak pielęgnować tradycję, religię, kulturę, a większość się uważa za nowoczesnych i niby idzie z postępem czasu.
OdpowiedzUsuńPrzedziwne ma świat zwyczaje. Najczęściej takie niespotykane wydaje mi się, że są właśnie w tych najodleglejszych, egzotycznych zakątkach, tam gdzie najwięcej jest plemion wszelakich. Przerażające są niektóre te obrządki, ale dla nich mają wielkie znaczenie, dlatego też nie mi ich osądzać. I pomyśleć, że u nas ludzie się przywiązują do drzew, czy obrzucają błotem kogoś kto nosi futro bądź czapkę z lisa, a tam znęcanie się nad zwierzętami w tak okrutny sposób jest normalne i to jeszcze tak publicznie zwłaszcza przy dzieciach. Nie dziwię Ci się, że nie mogłaś na to patrzeć, bo ja też bym nie dała rady, pomimo, ze jem mięso i wiem w jaki sposób się je zdobywa. No cóż, ale jak oczy nie widzą, to serce tak mocno nie płacze.
No cóż pomimo wszystko zazdroszczę Ci Ewo, że możesz poznawać tyle różnych ciekawych miejsc, ludzi i kultur, to musi być na pewno fascynujące :)
Tego właśnie się nauczyłam w Indonezji- szacunku dla tradycji i spuścizny przodków.Tylko dzięki temu naród może przetrwać. Torajowie są w większości chrześcijanami, a jednak nie przeszkadza im to w kultywowaniu własnych zwyczajów.
UsuńWiesz, oni nie są okrutni (chociaż z naszego punktu widzenia tak to wygląda). Nie czerpią przyjemności z zabijania, nie jest to spektakl. Bardzo o te zwierzęta dbają.Przecież one są bardzo cenne, nie mogą być felerne.
A dzieci...cóż... Od małego uczą się tradycji i jej znaczenia dla społeczeństwa
Szacunku nauczyłaś się w domu. Ktoś inny widząc to samo, napisałby o dzikusach i prymitywach.
UsuńŹle to ujęłam. Chodziło mi raczej o wymiar narodowy, a nie indywidualny. O to, jak ważny jest ten szacunek dla istnienia narodu. Bardzo tego zazdroszczę Indonezyjczykom.
UsuńNo tak my jesteśmy wychowani inaczej i żyjemy w innym kraju gdzie rządzą zupełnie inne zasady i prawa niż w miejscu, którym opisujesz, więc pewnie dlatego jest nam trudno to wszystko zrozumieć.
OdpowiedzUsuńBardzo trudno. Ale przecież nasz sposób życia nie jest jedynym słusznym. I może wcale nie najlepszym
UsuńTego się uczą mądrzy ludzie podróżujący po świecie:"Tego właśnie się nauczyłam w Indonezji- szacunku dla tradycji i spuścizny przodków."
OdpowiedzUsuńSerdecznie pozdrawiam
Podróże kształcą. Ale tylko tych, którzy chcą z tej nauki skorzystać.
UsuńUściski
Bardzo dziwne zwyczaje, zwłaszcza to dziecko w dziupli i porzucone trumny...ciekawe dla mnie byłoby poznanie , skąd się taki zwyczaj wziął, bo jakąś genezę pewnie ma?
OdpowiedzUsuńNie sądzę, żeby tubylcy, z którymi rozmawiałam znali pochodzenie tych zwyczajów. Dla nich tak było od zawsze. Ja mogę się tylko domyślać.
UsuńPod ziemią jest świat równoległy, żyją tam duchy, niekoniecznie dobre. Stąd skalne cmentarze. Dziecko jeszcze nie zdążyło się zasłużyć społeczności, pogrzeb nie może być "na bogato". Umieszcza się je w żywym drzewie, to tak jakby to dziecko wciąż żyło, rosło wraz z drzewem.
Grób wykuty w skale jest siłą rzeczy niewielki, trumna zajmowałaby zbyt wiele miejsca. Nie ma też sensu zabierać jej ze sobą, bo jest "tabu", ponownie nie może być użyta.
Ofiary ze zwierząt są w wielu kulturach. Tutaj się to po prostu rozrosło do ogromnych rozmiarów. Całe szczęście, że zwierzęta ofiarne przynajmniej żywią żywych
Czyli ofiarą jest sam akt zabijania...
Usuń"Częściej zostaje w swoim domu". W Indonezji jest raczej ciepło, więc jak?!
OdpowiedzUsuńMumifikuje się go. Kiedyś używano ziół, obecnie wstrzykuje się formalinę. Tak mi to wyjaśnił przewodnik.
UsuńMhm!
UsuńUderzające jest dla mnie współistnienie i współzależność ludzi i zwierząt, a nawet flory. Bez koguta, bawołu, czy świń, pogrzeb by się nie odbył. A przynajmniej godny pochówek.
OdpowiedzUsuńSłusznie to zauważyłaś. Tutaj ludzie bardzo są związani z naturą (stąd bardzo popularne są naturalne leki). I równocześnie mają bardzo rozwinięte życie duchowe. Mimo wyznawania jakiejś religii wciąż bliskie im są wszystkie wierzenia ludowe.
UsuńNie wiem co mam napisać.
OdpowiedzUsuńDla mnie to jednak koszmar.
Ale tak jak Ty - nie oceniam.
Z naszego punktu widzenia koszmar. Dla nich tradycja i obowiązek
UsuńPo co w ogóle stosować trumny, jeżeli i tak ciało składa się w skale, a ją porzuca i nie jest drugi raz używana? dla mnie to marnotrawstwo, a rytualne zabijanie zwierząt, nawet jeżeli mięso służy żywym, to jednak okrucieństwo.
OdpowiedzUsuńJakoś to ciało trzeba wyeksponować podczas ceremonii, a potem przenieść na cmentarz. Piękno trumny dodaje blasku ceremonii. No i rzemieślnicy mają zarobek.
UsuńZabijanie jakiekolwiek to okrucieństwo. Nasze metody pozyskiwania mięsa nazwaliśmy humanitarnymi, bo taka nazwa poprawia nasze samopoczucie. A śmierć to śmierć.
Kiedyś słyszałam o takich pogrzebach, ale myślałam, że to tylko zamierzchła historia. Co do drzew z ciałami dzieci to mam pytanie, czy te drzewa są jakoś specjalnie oznaczone, aby ich nie ścinać?
OdpowiedzUsuńSą oznaczone dla turystów. To są drzewa "wioskowe". Tubylcy wiedzą które.
UsuńWalki kogutów już znam ;) Super fotki 💚
OdpowiedzUsuńDziękuję
UsuńLubię takie opowieści o innych kulturach. Poproszę o więcej :)
OdpowiedzUsuńJakoś ostatnio mało bywam. Ale postaram się o więcej.
UsuńNiesamowite zwyczaje. Najbardziej zaintrygowała mnie trumna na dachu budynku i chowanie zmarłego dziecka w drzewie. Dołączam się do pytania Consek Ale o ścinanie tych drzew.
OdpowiedzUsuńNie ścinają. Wiedzą, gdzie są groby, bo to drzewa "wioskowe". Myślę, że z gatunku tych do niczego nieprzydatnych.
UsuńCzy to zwyczaje lokalne, tej konkretnej grupy etnicznej, czy też panujące w całej Indonezji?
OdpowiedzUsuńTe plemienne ceremonie pogrzebowe są wszędzie dość podobne.Ale takich przepych i wielkość składanych ofiar spotykana tylko u Torajów.
UsuńDlatego wydam każde pieniądze na podróże. By poznać, oświadczyć Zadziwić się, i zamilczeć. Obce, inne, czasem zachwyca a czasem robi w głowie zamęt. Ale jest ludzkie.Dzięki.
OdpowiedzUsuńSą rzeczy, które chciałoby się odzobaczyć. A przecież każde, także przykre doświadczenia nas kształtują. I jednak wzbogacają
UsuńEwo, dziwią zwyczaje pogrzebowe, ale i w Europie coraz dziwniej. Trumny z klimatyzacją, ze smartfonami, w kształcie łzy, zapalanie zniczy poprzez internet, budowanie mini pałaców na cmentarzach także budzi zdziwienie.
OdpowiedzUsuńZasyłam serdeczności
Wszystko co jest jakoś inne budzi zdziwienie. Taka nasza natura. Ale to przecież dobrze, że się różnimy
UsuńNaród bez tradycji przestaje istnieč. Ofiary ze zwierząt... Codziennie zabijanych jest rytualnie tysiące zwierząt, w cywilizowanym świecie więc skąd zdziwienie że gdzieś, ktoś nie udaje ,że ma to miejsce.
OdpowiedzUsuńUprzedzam. Wpisuję adres bloga bo muszę ale prawdą jest że stałam się bezdomną. Czasem piszę a słowa zostawiam w przypadkowych miejscach. To może mniej zaskakujący ale też pewien rytuał.
Kloszard powinien być bezdomny. Ale jakiś kątek pod mostem może znajdziesz
UsuńNiesamowicie ciekawy post. Bardzo pięknie zakończony. Czytałam z wieli zaciekawieniem, czasami robiło mi się słabo, ale no to wspaniałe, że jest tyle różnorodności na świecie. Masz rację, to, że czegoś nie rozumiemy nie oznacza, że jest złe. Genialny post, piękne zdjęcia. Pozdrawiam bardzo serdecznie. :)
OdpowiedzUsuńBardzo dziękuję!
Usuń