Spacer brzegiem morza

   Sumba. Niewielka wyspa w archipelagu Małych Wysp Sundajskich. Jeden z najbiedniejszych regionów Indonezji. Pojechaliśmy tam po ciszę i spokój. Dostaliśmy błękitne niebo i piękną plażę. Pozbyliśmy się dostępu do internetu, zasięgu telefonicznego, tłumów turystów. Było zwiedzanie oczywiście, ale nie o tym dzisiaj będzie.

Do kosza z tym!

   Wróciłam z cudownego miejsca. Prawie raju. Z niewielkiej wyspy Belitung. Mało popularnej wśród turystów. Cisza, spokój, dzika przyroda... Pięknie! Mogłoby być, gdyby nie śmieci.

Ratunku!

   To się porobiło. Nie mogę dodawać komentarzy na blogspocie. Nieważne czy na cudzym blogu (przepraszam!) czy na swoim. U siebie widnieję jako niezalogowana, ale tylko na stronie głównej. Komentować i odpowiadać nie mogę niezależnie od tego jakiego używam podpisu. Anonimowo też nie. 

Co robić?

Edit:

Wszystko działa :

• na tablecie (przeglądarka Chrome)
• w telefonie na innej przeglądarce ( nie wiem co ja tam jeszcze mam)

Nie działa:

• na kilku laptopach (Chrome)
• w telefonie (Chrome)

Nie widzę logicznego wyjaśnienia. 

Zapraszamy do Semarangu

   Semarang. Stolica Jawy Środkowej. Piąte co do wielkości indonezyjskie miasto. Niemal 2 miliony mieszkańców, z przyległościami aż 6. Zupełnie nie czułam tej wielkości. 

Cuda ekonomii

   Indonezyjska ekonomia mnie zadziwia. Azjatycki tygrys ma jedną z najszybciej rozwijających się gospodarek. Nie bez powodu jest członkiem G20. Ale jak to możliwe? Robią wszystko wbrew temu co wiem o ekonomii. Wprawdzie uczyłam się ekonomii politycznej socjalizmu, nie wiem jakim cudem zdałam egzamin, ale przecież pamiętam co to popyt i podaż. Jak to działa w Indonezji? Inaczej.

Długi weekend

   Kolejny. I tak właściwie od kwietnia mamy. Wciąż czterodniowy tydzień pracy. Albo i krótszy jak ktoś przeskoczy piątek.