Ach, co to był za ślub!

   Dostaliśmy zaproszenie na indonezyjskie wesele. Znajomi wydawali córkę za mąż. Rodzina jest muzułmańska i samo to budzi ciekawość. Nie mogliśmy nie skorzystać z tak egzotycznej gratki.

   Podpisanie kontraktu ślubnego odbyło się rano. Nie byliśmy obecni, widzieliśmy tylko zdjęcia. Uroczystości przewodniczył imam oczywiście. Ojciec przemawiał do zięcia, oddając mu córkę. Panna Młoda w czerwono-złotej, tradycyjnej sukni. Na głowie złoty diadem, dość spory, ale znacznie mniejszy od tego, który miała na weselu. Pan Młody w ubraniu w tym samym kolorze.
  Wesele rozpoczęło się o 11. Wejście do domu weselnego było ozdobione stroikami z liści kokosa (chyba). Ponieważ ojciec Panny Młodej pochodzi z Sumatry wszystkie stroje i dekoracje były w stylu jego regionu. 
W holu dziewczęta w strojach regionalnych zapraszały do wpisywania się do księgi gości. A potem weszliśmy na salę kapiącą złotem...


   Nagle usłyszeliśmy bębny. To w procesji wkraczali Nowożeńcy. Tym razem w strojach niebieskich. Bajkowych po prostu! Za nimi chłopak ze złotym parasolem. Dalej rodzice. Oczywiście identycznie ubrani. Mamuśki w sukniach złotych z niebieskimi dodatkami. Na głowach fantazyjnie upięte identyczne hidżaby. Tatusiowie w czarnych uniformach, z wystającym spod marynarki sarongiem niebieskim. Dalej rodzina- siostry i bracia rodziców. Ubrana jak? IDENTYCZNIE. Tyle, że suknie teraz liliowe. I na końcu bębniarze.

   Procesja poruszała się majestatycznie. Spódnica Młodej dość wąska, a i korona chyba mało wygodna. Przy końcu sali powitali ich tancerze. Bohaterowie dnia i ich rodzice zasiedli w fotelach ustawionych na podium. Modlitwa i... Jeśli ktoś myśli, że zabawa to się myli. Zaczęło się gratulowanie. Wszyscy goście przechodzili przez podium i składali życzenia. Poproszono nas, żebyśmy zrobili to jako jedni z pierwszych. Kiedy dwie godziny później wychodziliśmy z sali, składanie życzeń wciąż trwało!

   Po winszowaniu (albo przed) można było coś zjeść. Smacznie i obficie. Oczywiście kuchnia tradycyjna, chociaż taka z trochę wyższej półki. 
   Należałoby napisać o prezentach. Dowiadywałam się. Zwykle daje się pieniądze. Ale tylko, jeśli rodzina jest biedna. Bogaci mogą się obrazić. Hm, taka impreza i nie musi się zwrócić?

PS. Zdjęcia niestety robiłam telefonem, więc jakość taka sobie.