Zasada numer dwa i pięć

   Drugim filarem istnienia Indonezji jest cywilizowane, humanitarne społeczeństwo. Wprawdzie nie do końca udało mi się ustalić co to tak naprawdę oznacza, ale co by to nie było to jest to wersja indonezyjska. Czyli z europejską mająca wspólną tylko nazwę.

  Najprostsza definicja humanitaryzmu to poszanowanie godności drugiego człowieka. Po francusku wolność, równość, braterstwo. Dodajmy więc sprawiedliwość społeczną, piątą zasadę Pancasili.
  Prawa człowieka. Tak, słyszano o nich w Indonezji. Na papierze wszystko ładnie wygląda. Owszem, niezależne (?) sądy. Jeśli kogoś oskarżę i trafi on do więzienia, będę musiała przez pół roku utrzymywać jego rodzinę. Do tego łapówkarstwo. Bogatych sądy nie dotyczą.  Co z humanitaryzmem ma wspólnego wykonywanie kary śmierci? Może to, że pozwolono skazańcom (różnych narodowości) umrzeć w więzieniu Kerobokan na bajkowej wyspie Bali. 
  Prawo, ba, nawet obowiązek szkolny. Tyle, że szkoły są płatne. Nie wiem jak dokładnie jest z egzekwowaniem realizacji tego obowiązku. Ale wraz z koleżankami sponsoruję program czytania dla wiejskich dzieci. Z tego co wiem analfabetyzm nie jest niczym dziwnym. Owszem, biedne rodziny mogą liczyć na bezpłatną naukę. W szkole muzułmańskiej. Mniejsza o indoktrynację (zakładam, że jest, ale może się mylę). Raczej martwiłabym się o poziom takiej edukacji. 
   Prawo pracy. Trochę znam. Dwa tygodnie płatnego urlopu. W piątek zagwarantowana przerwa na modlitwę. Dwa dni wolne dla kobiet podczas menstruacji. Dodatkowa pensja z okazji świąt ( Idul Fitri albo Boże Narodzenie). Zagwarantowana minimalna płaca. A co widzę? Praca od rana do wieczora, 7 dni w tygodniu. Przerost zatrudnienia, dlatego wynagrodzenie jest minimalne. Praca na budowie bez zabezpieczeń. Młot pneumatyczny i bose stopy. Narzędzia własnej produkcji, sklecone byle jak. Prowizoryczne szopki, bez toalet jako mieszkania dla budowlańców.
   Prawa konsumenta. W H&M czy innej Zarze z dumą informują, że w ciągu tygodnia mogę wymienić towar. O zwrotach nie ma mowy. Pytanie o naprawę gwarancyjną wywołuje popłoch. O co temu białasowi chodzi? Klient niezadowolony? Przepraszamy, uśmiechamy się i... przechodzimy nad tym do porządku dziennego. Samolot opóźniony? Tylko białasy są zdenerwowane, reszta spokojnie czeka i nie domaga się informacji. 
   Godność człowieka. Tak, bogatego. Miło jest kiedy otwierają się przede mną drzwi, bagaże i zakupy samodzielnie trafiają do mojego mieszkania, naczynia się zmywają, a ubrania prasują. Nie, nie jestem inwalidką. Na początku było mi dziwnie, że ktoś pomaga mi wsiąść do samochodu. Bo  wychowałam się w socjalizmie, wpojono mi, że wszyscy jesteśmy równi. Jeśli sama sobie poradzę z drzwiczkami samochodowymi, przyciśnięciem guzika windy, to kilka osób straci pracę. W porządku, pozwolę się obsługiwać. Ale czy obsługujący mnie będą potraktowani tak samo? Jak wyglądają pomieszczenia dla pomocy domowych? W każdym apartamencie/ domu podobnie. Sypialnia to maleńka klitka bez okien. Toaleta do kucania. Prysznic z zimną wodą. 
   Przyłóżmy inną miarkę.