Sylwestrowe szaleństwo

    Bo w Nowy Rok trzeba wejść z przytupem. A jak jest okazja to nie można nie skorzystać. Więc skorzystaliśmy i polecieliśmy do Sydney, aby jako pierwsi witać rok 2018.

   To ogromne wydarzenie, fajerwerki na żywo ogląda chyba milion ludzi. I trzeba przyznać, że wydarzenie dobrze zorganizowane. Przygotowania były widoczne już dwa dni wcześniej. Ustawiono ogrodzenia, nie wszędzie dało się dojść. Kawiarnie usytuowane w miejscach strategicznych sprzedawały bilety. Tam skąd był najlepszy widok ustawiono trybuny (wstęp płatny). Na ulicach stanęły przenośne toalety w ilościach niesamowitych.
   My podeszliśmy do tego na luzie. W sylwestra, w okolicach obiadu przyjechaliśmy na stację Circular Quay, usytuowaną najbliżej widowiska. Wiedzieliśmy, że wieczorem będzie zamknięta. Szkoda, bo z niej byłby najlepszy widok na fajerwerki. Tylko pewnie miejsce trzeba by okupować kilka dni wcześniej. Już o tej porze w okolicach było sporo osób koczujących i pilnujących swoich idealnych miejscówek. Przy Operze najwytrwalsi zajęli miejsca o świcie!
    Ale to nie dla nas. Chcieliśmy popłynąć promem na plażę Manly, pospacerować tam trochę, trochę poleniuchować. Nawet bilety były dostępne. Ale prom powrotny był albo za godzinę (za mało czasu na leniuchowanie), albo dopiero po północy. I to by nie było złe rozwiązanie, bo stamtąd też dobrze widać główną scenę. Problem w tym, że nie wiadomo czy byśmy się na ten prom dostali.
   Zdecydowaliśmy pojechać na plażę Bondi. Najsłynniejszą i podobno najpiękniejszą. No cóż, nie takie piękne plaże się widziało...

   Potem zjedliśmy coś w uroczej knajpce z widokiem na zatokę. Dobre, prawdziwe włoskie jedzenie, żadne podróby. Nie mieliśmy pomysłu co dalej, wróciliśmy do centrum.
   W pociągu było już mnóstwo imprezowiczów. Część zmierzała tam gdzie my, część na domówki. Poubierani dziwnie i dziwacznie. Najbardziej mnie zszokowała dziewczyna w czarnej tiulowej sukience. Tiulowej, czyli kompletnie przeźroczystej. Pod tiulem miała tylko body ze stringami. Niesmaczny widok na ulicy.
   W centrum ulice były pozamykane. Nie tylko dla samochodów. W niektóre mogły wejść tylko osoby z biletami. Wolontariusze w różowych koszulkach udzielali informacji, mówili, które punkty widokowe są jeszcze otwarte, pokazywali jak do nich dojść. Podobne informacje były wyświetlane na ogromnych, z daleka widocznych tablicach. Także informacja, że nie wolno wnosić szklanych butelek, niebezpiecznych narzędzi, a torby mogą być sprawdzane. 

Tłum zmierza do dzielnicy The Rocks

   Zaczęliśmy się spieszyć. Okazało się, że jeszcze tylko w dwa miejsca wpuszczają widzów. Miejsca, czyli ogromne kwartały otoczone płotem.  A do północy było ponad 4 godziny! Uff, zdążyliśmy przed zamknięciem dzielnicy The Rocks. To tam osiedlano pierwszych przybyszów z Europy. Najstarsza dzielnica. Kultowa. Pełna modnych restauracji i pubów. W nich odbywały się imprezy sylwestrowe, ale fajerwerków z klubów nie było widać. Trochę się pokręciliśmy. W końcu znaleźliśmy miejsce z dobrym widokiem, niezbyt zatłoczone. Ba, nawet ławeczka się trafiła! Mogliśmy usiąść i obserwować tubylców.
   Rodziny z dziećmi, grupy przyjaciół, młodzi i starzy rozłożyli się na trawniku i piknikowali. Od czasu do czasu ktoś przeskakiwał do środka przez prowizoryczny płot. Jeśli policjanci go zauważyli- był proszony o przeskoczenie z powrotem. Trzeba przyznać, że reagowali szybko i profesjonalnie. 
   Czasami pod płotem modlili się pojedynczy muzułmanie. Napawało mnie to strachem. Zwłaszcza jak zobaczyłam grupę z dużą walizką. A przecież naszych toreb nie sprawdzali, walizki pewnie też nie...
   Szczęśliwie dotrwaliśmy do północy.

 A potem trzeba było się dostać z powrotem do hotelu. Policjanci, także konni, tak kierowali tłum, żeby nie było zbyt wielu ludzi na jednej ulicy. Ale przecież i tak większość zmierzała do stacji metra. Oj, niełatwo się było do niej dostać! Okresowo była zamykana, bo przecież ludzie by się pospychali na tory. Mieliśmy szczęście i tuż po godz.1 mogliśmy się położyć w łóżkach. Wprawdzie tylko na kilka godzin, bo rano czekała kolejna przygoda. O czym doniosę wkrótce. Niecierpliwi mogą zajrzeć na Instagram.
 

Tłum zmierza do stacji