Jak zostać wirtuozem w pół minuty

    Weź dowolną liczbę uczniów (im więcej tym lepiej), w dowolnym wieku. Każdemu daj do ręki anklung. Pamiętaj, że każdy instrument musi być oznaczony cyfrą wskazującą wysokość dźwięku. Pokaż jak nim potrząsać, żeby grał. Dyryguj orkiestrą pokazując na palcach liczby od 1 do 8. Voilà!

W tle zespół grający na anklungach

   Kiedyś pisałam ( TUTAJ ) o tym, że można nauczyć się rozmawiać po indonezyjsku w 30 sekund. Ostatnio na własnej skórze przekonałam się, że można również zostać wirtuozem gry na indonezyjskim instrumencie- anklungu. Pobierając lekcję równocześnie z setką innych uczniów dochodzi się do takiego mistrzostwa, że daje się koncert i ma wspaniałą zabawę!

Mój prywatny dźwięk C

    Anklung to odpowiednio wycięte bambusowe rurki. Odpowiednio, czyli tak, żeby wydawały czysty dźwięk o określonej wysokości. Rzemieślnik podczas produkcji zestraja dźwięk z dźwiękiem innego tradycyjnego instrumentu - kolintangu.  I dłubie w bambusie tak długo, aż brzmią tak samo. Kiedy uderzy w płytkę kolintangu, trzymana nad nią rurka anklungu odpowie drżeniem. Wtedy wiadomo, że współbrzmią.  Teraz wystarczy umieścić rurki na stelażu i popracować nad następnymi dźwiękami. Bo przecież w gamie jest ich 8.

Młodzieniec grający na kolintangu

   Indonezyjscy muzycy nie zapisują dźwięków nutami. Nie używają nazw do-re-mi czy C-D-E. Stosują cyfry. 1 to do, 2- re itd. Zanim to odkryłam miałam problem, żeby wytłumaczyć klawiszowcowi grającemu ze słuchu Sto lat, że zgubił jeden dźwięk. Pokazywałam nuty, ale zupełnie nie wiedział o co chodzi. Za to ja doskonale wiedziałam, że jak dyrygent pokazuje 4 palce to mój anklung o numerze 4 i brzmieniu fa ma grać! I tak spełniło się moje marzenie o koncertowaniu. Do wirtuozerii mi daleko. Prawdziwi mistrzowie mają ogromne zestawy i samodzielnie mogą zagrać całą melodię. Nie mam pojęcia skąd wiedzą, którym instrumentem potrząsnąć, kiedy na ramieniu trzymają całą gamę.